მსოფლიო საბალეტო ხელოვნების ერთ-ერთი თვალსაჩინო წარმომადგენლის ჯორჯ ბალანჩინის ცხოვრება და შემოქმედება დღემდე ბევრისთვის საინტერესოა. “მკითხე მოამბე” ქართველი ბალეტმეისტერის შესახებ საყურადღებო ისტორიას გვიზიარებს: “ყმაწვილკაცობაში მე და ჩემმა ამხანაგმა ერთი თავშესაქცევი თამაში გამოვიგონეთ. გავიხსენებდით რაიმე საინტერესოს ისტორიიდან და იმნაირად გადავასხვაფერებდით, რომ გამოცანად ქცეულიყო. მახსოვს, ერთხელ მკითხა, აბა, თუ იცი, ვინ არის ის ქართველი კაცი, რომელსაც თავისი სახელი […]
“გზაზე უნდა გავიდეთ, თუნდაც გოლგოთის!” – ასე მიაჩნია პოეტ ნიკა ჩერქეზიშვილს: “გზაზე უნდა გავიდეთ, თუნდაც გოლგოთის. ოღონდ უფლის ჯვარზე გასაკვრელად არა, არც სეირის საყურებლად. ღმერთი არცერთი არ ვართ და ის კი შეგვიძლია, ჯვრის ზიდვაში თუ ვერ მივეხმარებით, გული მაინც გვტკიოდეს, თვალები მაინც გვიწყლიანდებოდეს და ვლოცულობდეთ. ჰო, ლოცვა შეგვიძლია და შემდეგ ღმერთმა იცის, რა მოხდება. შესაძლოა […]
ელენე გურიელი ცნობილი მწერლის ლევ ტოლსტოის სარძლო იყო. ელენეს მწერლის შვილმა ანდრეიმ ხელი სთხოვა, მისი მშობლებისგან თანხმობის მიღების შემდეგ კი რუსეთში დაბრუნდა და ოლგა დიტერიხზე დაქორწინდა. ელენე გურიელისა და ანდრეი ტოლსტოის შესახებ ხელოვნებათმცოდნე ნოდარ პაპუაშვილი საინტერესო ამბავს მოგვითხორობს: “ლევ ტოლსტოის საქართველოში ჩამოსვლიდან 47 წლის შემდეგ, ტფილისში მისი ვაჟი, ანდრეი ტოლსტოი ჩამოსულა. ნიკოლოზ ნაკაშიძეს (ილია ნაკაშიძის […]
საქართველოზე ყველას თავისებური სიმართლე აქვს, თუმცა მწერალ გურამ ქართველიშვილის სიმართლე, მაინც ყველაზე ზუსტია: ,,ეკლესიები ააშენ-აღადგინეს და ყულაბებად გაიხადეს, სახელმწიფო სამსახური ,,მაყუთის”, საკეთებელ კანტორებად აქციეს, ტყუილი და ღალატი ახარეს, შვილებს პირუტყვის დონის განათლება შეაჩეჩეს, სიაფანდები, მევახშეები და თაღლითები მთავრობაში აირჩიეს, ნიჭიერებს და სუფთებს შიმშილით სული ამოხადეს, ხელოვნების ,,კახპები”, ხატად დაასვენეს მიწის ხვნას თავი ანებეს და მოსისხლე […]
თამარ მეფის სიტყვა, რომელსაც “არტინფო” გთავაზობთ, მისი პირველი სიტყვაა, წარმოთქმული მისი მეფედ კურთხევის დროს: “წმინდა მამანო, თქვენ ყველაზე მეტად ხართ მოვალენი ღირსეულად, კეთილად და სამართლიანად იღწვოდეთ. ღვთის განჩინებით, თქვენ ხართ ჩვენთვის მოძღვრად მოვლენილნი. თქვენ უნდა პასუხი გასცეთ გამჩენს, თუ რომელიმე ჩვენგანი თქვენის დაუდევრობით სულს წაიწყმენდს. თვალყური ადევნეთ კეთილ საქმეებს, გამოიძიეთ, გამოიკვლიეთ ბეჯითად თქვენი სამწყოს ყოველი […]
ოთარ ჭილაძის ცნობილი ლექსი “ყველა ტკივილი იძინებს ბოლოს” დათო ცერცვაძემ ფრანგული შანსონის სტილში ააჟღერა. თუმცა ამ ლექსთან ერთად დათომ ოთარ ჭილაძის ერთი სტროფი მისი მეორე ლექსიდანაც გამოიყენა და კლასიკოსი შემოქმედის ხელწერას სულ სხვა ეშხი შემატა. თავისი მუსიკალურობით და შესრულების მანერით კი დათო ცერცვაძემ დაამტკიცა, რომ დაკვრიც და სიმღერის სრულიად განსხვავებული სტილი აქვს.
დავით გარეჯის ლავრის უკანასკნელი წინამძღვარი XX საუკუნეში არქიმანდრიტი გერმოგენი (აბაშიძე) იყო. ინფორმაცია მის შესახებ დეკანოზმა ზურაბ მჭედლიშვილმა გაავრცელა: “დავით გარეჯის ლავრის უკანასკნელი წინამძღვარი (მე-20 საუკუნეში) არქიმანდრიტი გერმოგენი (აბაშიძე) ჩემი პაპიდის – სიდონია მჭედლიშვილის მეუღლე იყო. მისი შვილის – პროფესორ ბეჟან აბაშიძისგან ბევრი რამ მსმენია მამა გერმოგენის სასულიერო მოღვაწეობისა და დიდი ტრაგედიის შესახებ… მისი წინამძღვრობის ერთი […]
1872 წელს ილია ჭავჭავაძის მიერ დაწერილი ლექსი “პასუხის პასუხი” ჩვენს პარლამენტს ყველაზე მეტად უხდება: “ჩვენ უჩინონი, ჩვენ უჩინონი თქვენ ჩინიანთა, ბუზად გგონივართ… იქიდამ ვკნავით, სად თქვენის მადლით ხაფანგებ ქვეშე დამწყვდეული ვართ. ჩვენ ვვლეთ რუსეთი, მაგრამ არც ერთი ხელობა თქვენი არ გვისწავლია; ჩვენი ქვეყანა, მკვდარი თქვენგანა, თქვენებრ ჩინებზედ არ გაგვიცვლია. ლიბერალობა, პატრიოტობა სალანძღავ სიტყვად არ გაგვიხდია; […]
ალბათ ბევრმა არ იცის ვაკის პარკში დაკრძალული უცნობი ჯარისკაცის ისტორია, რომელსაც მოქანდაკე ირაკლი ჟვანია გვიზიარებს: “ეს იმათმა უნდა იცოდნენ, ვისაც ერის ტკივილი უნდათ პოლიტიკასთან გააიგივონ… უცნობი ჯარისკაცი, რომელიც ვაკის პარკშია დაკრძალული, 22 წლის ქართველი ბიჭია, დასავლეთ საქართველოდან… სულ პატარა ქართველმა ბიჭმა ქერჩში დაამთავრა სიცოცხლე, გერმანული არმიის საჰაერო დარტყმების საშინელებაში… მისი სახელი და გვარი მხოლოდ იმ […]
ალბათ ბევრმა არ იცის, რომ ცნობილი მწერლის ჯონ სტაინბეკის მასპინძელი თბილისში გელა ჩარკვიანი იყო. ამ ამბავს მწერალი და მუსიკოსი ასე იხსენებს: “ამის წინათ წავიკითხე, რომ რუსეთში ხელახლა გამოუციათ ჯონ სტაინბეკის „რუსული დღიური“. გამახსენდა, როგორ დახვდი მას 1963 წელს თბილისის რკინიგზის სადგურში. რაოდენ უცნაურადაც უნდა მოგვეჩვენოს „სიფხიზლის“ ამგვარი მოდუნება იმ დროის პარანოიდულ ატმოსფეროში, სტაინბეკის საქართველოში ჩამოსვლის […]