მწერალ აკა მორჩილაძისგან არაერთი საინტერესო ამბავი მოგვისმენია ჩვენთვის კარგად ნაცნობ ადამიანებზე. ამჯერად მწერალი ისტორიას ცნობილი ქართველი მეცენატის დავით სარაჯიშვილის შესახებ გვიამბობს: “სარაჯიშვილის ერთ-ერთი ვნება განათლებაა, კიდევ სხვა – ხელოვნება. სწორედ ამიტომ, ნიკო ცხვედაძესთან ერთად, რომელიც მრავალ წელიწადს იყო წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების ერთ-ერთი მესვეური, თბილისის უნივერსიტეტის შენობის აგების მესაძირკვლე და სხვა ათასი ეროვნული საქმის წამომწყები, დავითი […]
ფსიქოლოგსა და ტელეწამყვანს გია ჯაჯანიძეს ადამიანებისთვის ნამდვილად გასათვალისწინებელი რჩევა აქვს: “ვიღაცისთვის გასულ წელს სიცოცხლე დამთავრდა. ვიღაცისთვის გასულ წელს სიცოცხლე დაიწყო. ვიღაცისთვის გასული წელი წარუმატებელი იყო. ვიღაცისთვის გასული წელი წარმატებული იყო. ნუ დაგვავიწყდება, რომ ეს ვიღაცა, ჩვენც ვართ. ასე იქნება ამ წელში, შემდეგ წელში და შემდეგის შემდეგშიც. ასე იქნება მანამ, სანამ ადამიანის მოდგმა იარსებებს. ყველამ ზედმიწევნით […]
შობის დღესასწაულს მორწმუნეები ყველაზე მეტად ელოდებიან. პოეტი ნიკა ჩერქეზიშვილი ამ უდიდეს საუფლო დღესასწაულს მორწმუნეებს ორიგინალურად ულოცავს: “შობას გილოცავთ! ყველას, ვისაც გინდათ, რამე თქვათ და სიტყვებს ვერ პოულობთ… ვინც, თვითონ დაკარგული, ღმერთს ეძებთ… ვინც მარტო ხართ და აღარ შეგიძლიათ ეს მარტოობა… ვინც გრძნობთ, რომ მხოლოდ სიკეთე გემეტებათ ადამიანებისთვის… ვინც პირველივე განსაცდელისას სხვის ზურგს არ ეფარებით… ვისაც […]
შოთა რუსთაველის “ვეფხისტყაოსანთან” დაკავშირებით არაერთი საინტერესო იდეა გაჟღერდა, ფოტოხელოვანი გოგა ჩანადირი ერთ-ერთ მათგანს გაგვაცნობს: “ძალიან კარგი აზრია რუსთაველის გამზირის აღმნიშვნელ აბრებზე “ვეფხისტყაოსნის” გადმოტანა. ჯერჯერობით, სრულად არ არის გაკეთებული. იმედია, თბილისს სხვა ქალაქებიც მიბაძავენ. და საერთოდ, მგონი, კარგი იქნება, თუ მისამართის აბრებზე მწერლების ნაწარმოებებიდან მცირე ამონარიდებს დავიტანთ. საქართველოს რუკის ფორმის აბრებიც ასევე ძალიან მომწონს.”
კინორეჟისორ გია დანელიას ხსოვნას მარჯანიშვილის თეატრის მსახიობმა ანა სანაიამ სპეციალური ვიდეორგოლი მიუძღვნა. მან თავის კოლეგებთან თეკლა ჯავახაძესთან, მარიამ ჩუხრუკიძესთან, მარიამ ხუხუნაიშვილთან, თამარ ტყემალაძესთან, ეკატერინე შარიქაძესთან და სალომე წურწუმიასთან ერთად რეჟისორის უკვდავი ფილმიდან “არ დაიდარდო!” ერთ-ერთი ეპიზოდი გააცოცხლა. ვიდეოს ოპერატორი კი ვახო ჩაჩანიძეა. ანა სანაია: “მიხარია, რომ ამ ყველაფრის რეჟისორი ვარ! მადლობა, ხალხნო, გილოცავთ ძველით არ […]
რეზო ინანიშვილისგან ყველაზე კეთილშობილური ამბის წაკითხვა ნებისმიერ დროს უდიდეს სიამოვნებას მოგანიჭებთ: “ახლა მე თვითონა ვარ პაპა. მაშინ კი, რომელი საღამოც სევდიან სურათად მიდგას თვალწინ, პატარა ვიყავი. ქარი უბერავდა, თან თოვლის ფიფქები მოჰქონდა, გაჩქარებული აყრიდა ფანჯარას. მე და ჩემი ბიძაშვილები ვისხედით ტახტზე, პაპა თლიდა ხის კოვზს და თან გვიყვებოდა თავისი ობლობის ამბავს. მოუყევით თქვენი წინაპრების ობლობის […]
მსახიობისა და პოეტის ნიკო გომელაურის შემოქმედებაში საახალწლო თემატიკა ორიგინალურადაა წარმოდგენილი ლექსში “ახალი წლის საჩუქარი”: “ვიღაც მესტუმრა ძველი წლის დამლევს, ტკბილის მაგივრად ეკავა ცელი. ღვინო დავუსხი – ვიფიქრე დალევს. არაო! მითხრა – გზა გველის ვრცელი. “რა დროს გზა არის? თორმეტი დაჰკრავს, მალე ახალი დადგება წელი…” რომ დავაკვირდი – ცოცხალ კაცს არ ჰგავს და მაშინ მივხვდი, რად […]
რეჟისორი რობერტ სტურუა ქართული ნაციონალური ბალეტ “სუხიშვილებზე” მისთვის უმნიშვნელოვანეს ისტორიას იხსენებს: “სტუდენტი ვიყავი! არასოდეს ვყოფილვარ სუხიშვილის და რამიშვილის ხალხური ცეკვის ანსამბლის კონცერტზე! ჯაზი, ჯაზი! – აი, ჩემი ფანატიური და ერთადერთი გატაცებაც და სიყვარული. თვითონაც ვუკრავდი, კურსზე კვარტეტიც კი შევქმენი. გამოგიტყდებით, ჩვენ, “თანამედროვე” ახალგაზრდები ხალხურ მუსიკას და ცეკვას ირონიით აღვიქვამდით!.. ერთხელ ზაქარიაძის ლექციის შემდეგ – თეატრში […]
მწერლისა და პოეტის გიორგი ლეონიძის ლობიოს დაუჯდომელი ალბათ ბევრისთვის უცნობია, ამიტომ “არტ ინფო” სიამოვნებით წარმოგიდგენთ: “ჰოი, ყოვლად ნოყიერო, გემოთი სამო, ყნოსვის დამატკბობელო შეჭამანდო სამეფოო, ფასდაუდებელო, ლობიო ქართლისაო! დიდ არს ღვაწლი შენი წინაშე ერისა ქართველისა, რამეთუ შენგან იზრდების და იკვებების ქართველი თვითეული, უმეტეს სხვათა საზრდელთა შორის, სიყრმიდგან ვიდრე სიბერემდე. დიდ არს ძახილი შენი! ჩვენ, ყოველნი დადგრომილნი […]
ალბათ ბევრმა არ იცის, რომ ქართული პოეზიის მეფე გალაკტიონ ტაბიძე საფლავიდან ამოთხრას გადაურჩა. საზოგადოებისთვის ნაკლებად ცნობილ ისტორიას ილიკო თავბერიძე იხსენებს: “როცა გალაკტიონი გარდაცვლილა და მწერლის სახლში დაუსვენებიათ, დარბაზი ოპერის თეატრიდან ნათხოვარი ხავერდის ფარდებით მოურთავთ. დაკრძალვის წინა საღამოს ახალგაზრდა პოეტებს შეუმჩნევიათ, რომ გალაკტიონს ლანჩგახვრეტილი ფეხსაცმელი ეცვა. უცებ რაც მოუფიქრებიათ ის იყო, რომ ერთ–ერთი შავი ფარდა ჩამოუხსნიათ […]