მუხრან მაჭავარიანის პოეზიაში ნამდვილად ბევრია კარგი და ღირებული ლექსი.
“არტინფო” ერთ-ერთ მათგანს გთავაზობთ:
XVIII საუკუნე
“საბრალო საქართველო, ობოლი ბავშვივით,
გამვლელს და გამომვლელს მუხლებზე ეხვეოდა:
– დამჩაგრეს, ბატონო, მიშველეთ უდედმამოს! –
თხოვდა ხან საფრანგეთს, ხან რუსეთს.
– ლექსი იციო?! – ჰკითხეს საქართველოს,
პატარა საქართველოს, პატარას, თვალცრემლიანს…
– ვიციო! – უპასუხა, ცრემლები მოიწმინდა;
პატარა საქართველოს პალე-როიალში
შოთა რუსთაველის ლექსი ათქმევინეს.
– ყოჩაღ! – მხარზე ხელი დაჰკრა საფრანგეთმა, –
ამ ბავშვს მომავალი დიდი ექნებაო!..
ბოლოს, როგორც იქნა, რუსეთმა იშვილა
პატარა საქართველო, ობოლი საქართველო,
მაგრამ მამობილი მკაცრი გამოადგა;
გაეპარებოდა ხოლმე მამობილსა
და დედის საფლავზე ტიროდა საქართველო.”