პოეტ ტარიელ ჭანუტრიას შემოქმედებაში მოიძებნება ისეთი ლექსები, როლეთაც ნამდვილად შეგვიძლია ორიგინალური ვუწოდოთ:
“არ მაძლევს ეს ქალი,
არ მაძლევს ეს ქალი,
არ მაძლევს ეს ქალი
მოსვენებას!
თან დამდევს ყველგან და
თან დამდევს ყოველთვის,
სიზმრად და ლანდად და
მოჩვენებად!
არ მომცა ამ ქალმა,
არ მომცა ამ ქალმა,
არ მომცა ამ ქალმა
მოსვენება!
მოვკვდები, თუკი მას
სიკვდილი სურს ჩემი!
ვიცოცხლებ, თუკი ეს
მასვე ნებავს…
რა მოხდა, შე ქალო,
მომეცი, შე ქალო,
მომეცი, შე ქალო,
მოსვენება!”