“ერთი კუ და ერთი მორიელი დაძმობილდნენ. წავიდნენ გზასა. გასავალი წყალი დახვდათ.
მორიელი დაღონდა, გასვლა არ ეძლო. კუმ უთხრა:
– ზურგს შემაჯექ, მე გაგიყვანო!
შეაჯდა მორიელი ზურგს. კუმ რა წყალში შეცურდა, მორიელმან ზურგზე კბენა დაუწყო.
კუმ ჰკითხა: – ძმაო, რასა იქმო?
მორიელმან უთხრა: – რა ვქნა, არც მე მნებავს, მაგრა ასეთის გვარისანი ვართ, მტერსა და მოყვარეს ყველას უნდა ვუკბინოთო.
კუმ დაიყურყუმალავა და მორიელი წყალს მისცა და უთხრა: – ძმაო, არც მე მნებავს, მაგრამ ჩემი გვარი თუ გეასლიანს ხორცს არ გაიბანს, გაუსივდება და მოკვდებაო.”