პოეტი ტარიელ ხარხელაური თანამედროვეობის ერთ-ერთი ყველაზე გამორჩეული შემოქმედია. მის პოეზიას ათასობით გულშემატკივარი ჰყავს.
პოეტი თავის სათქმელს ლექსებით ამბობს და ხშირად მკითხველს სიმართლის სარკეში ახედებს.
“არტინფო” გთავაზობთ ტარიელ ხარხელაურის ერთ-ერთ ლექსს, რომელიც დღევანდელობას ყველაზე მეტად შეეფერება:
“მტერიც არაა მტრის ფერი,
არც ქვეყნის წყდება აკლება,
რა დროში ცხოვრობ, ტარიელ –
მტერიც რომ მოგენატრება.
ყველგან უსისხლოდ ვმარცხდები,
მოვკვდე უსისხლოდ, ძნელია,
როგორ შემცირდნენ კაცები –
ჩემი კაცობის მრცხვენია.
როგორ გაიმცვრა, სად გაქრა
ზნე, ან ქართული ზრდილობა,
ვინ ქართველობას იწუნებს
და ვინ მამულიშვილობას.
ტკივილი გულს მინაპრალებს,
წლებმა დამღრღნეს და შემნაცრეს,
სამშობლოვ, როგორ მაწამებ
რომ ვერა გშველი ვერაფერს.
ვდგავარ მთის წვერზე შეშლილი,
ცა ხან მთელდება, ხან ტყდება,
ამიტანს სისხლის შიმშილი
და მტერი მომენატრება.
დღე განესრულა, შებინდდა,
შინ დაბრუნების დრო დგება
და მომდევს საფლავებიდან
წინაპართ ძვალთა გოდება.
ყველგან უსისხლოდ ვმარცხდები,
მოვკვდე უსისხლოდ, ძნელია,
როგორ შემცირდნენ კაცები –
ჩემი კაცობის მრცხვენია.”