ქართული პოეზიის მეფეს გალაკტიონ ტაბიძეს ადამიანებმა ბევრი ტკივილი მიაყენეს. ალბათ სწორედ ამიტომ დაწერა საოცარი ლექსი, სადაც ოთხ ტაეპში მთავარი საქთმელი ყველაზე კარგად ჩამოაყალიბა:
“ხანდახან რისხვა ვინატრე ზეცის,
ხანდახან მსურდა ღმერთთან გოდება
ადამიანი ყოფილა მხეცი,
რომელიც თან მძულს, თან მეცოდება.”