ინგლისელმა მწერალმა კლაივ ლუისმა, რომელსაც პოპულარობა “ნარნიის ქრონიკებმა” მოუტანა, ჯერ კიდევ 1941 წელს იწინასწარმეტყველა ჩვენი დღევანდელი ყოფა “ბალამუტის წერილებში”:
“ერთხელ ადამიანებმა გადაწყვიტეს, რომ ერთადერთი, რაც უნდა შეინარჩუნონ ნებისმიერი გზით, არის სიცოცხლე!
ისინი აღარ ეხუტებოდნენ ერთმანეთს…
აღარ ესალმებოდნენ!
უბრალოდ – აღარ კონტაქტობდნენ…
დათმეს ყველაფერი, რაც ადამიანებს ადამიანებად ამყოფებდა!
მათ აღარ ჰქონდათ ფული, დაკარგეს სამუშაო.
მაგრამ მათ მაინც ეშინოდათ საკუთარი სიცოცხლის დაკარგვისა, მაშინაც კი, როცა პური და საკვები აღარ ჰქონდათ!
ისინი ენდობოდნენ გაგონილ ამბებს… კითხულობდნენ გაზეთებს და ბრმად ენდობოდნენ ქაღალდზე დაწერილს.
მათ უარი თქვეს თავისუფლებაზე.
ისინი აღარ გამოდიოდნენ სახლებიდან.
აღარსად დადიოდნენ, არც ნათესავ-მეგობრებთან.
მთელი მსოფლიო გადაიქცა უზარმაზარ ციხედ, რომელიც სავსე იყო მოხალისე მსჯავრდებულებით.
ადამიანებმა ეს ყველაფერი მიიღეს!
მიიღეს, რათა ეცოცხლათ კიდევ ერთი საცოდავი დღე…
თუმცა ისინი კი არ ცოცხლობდნენ, ყოველდღიურად იხოცებოდნენ!
მათი საცოდავი სულის ამორთმევა ძალზე იოლი იყო…”