პოეტმა ოთარ ჭილაძემ 26 ივნისს ლექსი ჯერ კიდევ 1977 წელს მიუძღვნა, თუმცა ისეთი საოცარი სტრიქონები დაწერა, ათეულობით წლის შემდეგაც არაჩვეულებრივად იკითხება:“ოცდაექვსი ივნისია,
მგონი (როგორც იქნა!) დაცხა.
სული, ზამთრით აწეწილი,
თავისთავად დამევარცხნა.
არაფერი დაუჯეროთ,
რაც გიამბოთ ჩემზე ცაცხვმა.
ღმერთმა ხელი მოუმართოს
ყველას, ვინც მე დამამარცხა.
ოცდაექვსი ივნისია,
დაცხა, მგონი, მართლა დაცხა.”