მსახიობმა სესილია თაყაიშვილმა არაერთ ადამიანზე მოახდინა განსაკუთრებული გავლენა. გამონაკლისი არც დრამატურგი რეზო კლდიაშვილია: “სკოლაში რომ ვსწავლობდი, არდადეგებზე ქუთაისიდან ჩამოვყავდით თბილისში დეიდასთან, ყაზბეგის ქუჩაზე (ვერაზე) ცხოვრობდა და თან მყვებოდა. სად არ დამატარებდა – თეატრებში, მუზეუმებში და, რასაკვირველია, თბილისელ ჩვენს ნათესავებთან. რა ვიცი, იყო ადამიანებს შორის ნორმალური ურთიერთობები. დეიდა თეატრის მოყვარული იყო და სრულიად შემთხვევთ გაზეთი გადავშალე […]
მწერალ აკა მორჩილაძეს თანამედროვე ქართულ ლიტერატურაში განსაკუთრებული ადგილი უჭირავს. ლადო კილასონია მწერლის შესახებ ძალიან საინტერესო ამბავს გვიყვება: “არ შეიძლება მე კითხვაზე და წიგნებზე ვილაპარაკო და ეს კაცი არ ვახსენო. პირველად ჩვენი სოფლის თუჯის ღუმელთან შევხვდი, ღუმელის დასანთებად ქართული ჟურნალიდან რომ უნდა ამომეხია ნაცრისფერი ფურცელი, მე კი ის ჟურნალი რატომღაც გადავშალე, ჩავიჭყიტე და ღუმელი სხვა ქაღალდით […]
რუსთაველის თეატრის მსახიობი ლელა ალიბეგაშვილი რეჟისორ სერგო ფარაჯანოვის უკანასკნელი მუზა იყო: “ხშირად მახსენდება ხოლმე, რომ ვინც კი მსოფლიოში ცნობილი რეჟისორი, მწერალი თუ საზოგადო მოღვაწე ჩამოვიდოდა თბილისში, ყველას უნდოდა მასთან სტუმრად მისვლა. ყველამ იცოდა, რომ ფარაჯანოვი ნამდვილ დღესასწაულებს აწყობდა უშურველად სტუმრებისთვის. მაგრამ ყოფილა შემთხვევები, როცა არაფერი არ ჰქონია იმისთვის, რომ დახვდეს იმ ადამიანს ისე, როგორც მას […]
მიხეილ ჯავახიშვილს “ჯაყოს ხიზნების” დაწერის გამო ბევრი პრობლემა შეექმნა. ზოგიერთები წყევლიდნენ, ზოგიერთები კი ეუბნებოდნენ, თუ გინდა ძველებურად მიგიღოთ, შენი შემოქმედებიდან “ჯაყოს ხიზნები” ამოშალეო, რაც მწერალმა, რასაკვირველია არ გააკეთა. ამ არაჩვეულებრივი ნაწარმოების შექმნის ისტორია კი ასეთია: “რუსეთიდან დაბრუნებულ მიხეილ ჯავახიშვილს დედა ენა დავიწყებული ჰქონდა. მწერალს ქართულის კარგად აღსადგენად ცხოვრება თამარაშენსა და ქურთაში ურჩიეს. სწორედ იქ გადაწყვიტა […]
მსახიობ ლევან აბაშიძის გულის მონადირებას არაერთი გოგონა ცდილობდა. 1987 წელს კანის კინოფესტივალის მიმოხილვაში ფრანგულმა პრესამ ლევან აბაშიძე მარლონ ბრანდოს შეადარა. ნიჭიერმა და სიმპათიურმა მსახიობმა თავისი ცხოვრება მოლდოველ მსახიობს მიკაელა სტრიმბეანუს დაუკავშირა, რომელიც თბილისის თეატრალურ უნივერსიტეტში სწავლობდა. 18 წლის მიკაელამ და 25 წლის ლევანმა მშვენიერი ურთიერთობა ააწყვეს, თუმცა აფხაზეთის ომმა მათი ბედნიერი თანაცხოვრება დაასრულა. 29 წლის […]
პოეტისა და მწერლის ვაჟა ფშაველას და უძლიერესი მოჭიდავის კულა გლდანელის საოცარ ამბავს ოპერის მომღერალი ვანიკო გალუაშვილი გვიზიარებს: “ივანე ყირიმელაშვილი — კულა გლდანელი (1858 – 1934) დაიბადა სოფელ გლდანში და გახლდათ ერთ-ერთი უძლიერესი ქართველი ფალავანი, რომელმაც სახელი თბილისის უბნებში ჭიდაობით გაითქვა. პირველმა დააარსა თბილისში საჭიდაო წრე, სადაც თავს იყრიდნენ ამიერკავკასიის საუკეთესო ფალავნები. 1883 წელს მეგობრების დახმარებით, […]
მწერალი და პოეტი ოთარ ჭილაძე აღდგომის ბრწყინვალე დღესასწაულზე 1997 წელს წერდა: “კინტო ულოცავს საქართველოს აღდგომის ბრწყინვალე დღესაწაულს. ჩემი აზრით, ქვეყნის უკეთესი გაბითურება ალბათ ძნელი წარმოსადგენია. კინტოების რესპუბლიკა! საწყალი გრიშაშვილი გამწარებული გვაფრთხილებდა, კინტო საგინებელი სიტყვააო, მაგრამ ჩვენ მაინც ჯიუტად მივისწრაფით კინტოობისაკენ, გაკინტოება დაგვისახავს მიზნად. ეს გვგონია გვირგვინი ჩვენი ეროვნულობისა და ადვილი შესაძლებელია, მართლაც ასეა?!”
საქართველოში აღდგომა დღეს უდდიდესი ტრაგედია დატრიალდა. როგორც ისტორიკოსი გიორგი კალანდია განმარტავს, შემთხვევა 1089 წელს მოხდა: “1089 წელს აღდგომა დღეს საქართველოში უდიდესი ტრაგედია დატრიალდა. მოდით, მოვუსმინოთ “ქართლის ცხოვრებას”: “დღესა აღვსებასა, თჳთ მას აღდგომასა უფლისა ჩუენისა იესო ქრისტესსა, რომელსა შინა სიხარული და განსუენება ჯერ იყო, მოხედნა უფალმან რისხვითა და შეძრა ქუეყანა საფუძველითურთ, ესე-ოდენ სასტიკად, ვიდრემდის მთანი მაღალნი […]
ალბათ ბევრმა არ იცის როგორ გადარჩა ანჩის ხატი – ქართული კულტურის საგანძური და მასთან ერთად უამრავი ფასდაუდებელი რელიქვია და სიწმინდე. ისტორიკოსი ბუბა კუდავა ძალიან საინტერესო ამბავს მოგვითხრობს: “ჩემს ტაო-კლარჯულ არქივში ფოტოებს ვარჩევდი და ძალაუნებურად ძველი ამბები და ახალი დისკუსიები წამოიშალა. დღეს ჩვენი საზოგადოების ნაწილს ვერ წარმოუდგენია მრევლის გარეშე ერთი წირვის ჩატარებაც კი. ეკლესიების დროებით, რამდენიმე […]
მხატვარი და ჟურნალისტი პაატა ნაცვლიშვილი დიდ შაბათს ერთ ძალიან მნიშვნელოვან ჩანაწერს გვიზიარებს: “არასოდეს არავისთვის მითხოვია, ჩემი ნაწერი წაიკითხე-მეთქი, ახლა კი ყველას – მეგობარსაც და უფრო მეგობარსაც, მოყვარესაც და უფრო მოყვარესაც, ჭკვიანსაც და უფრო ჭკვიანსაც, კეთილსაც და უფრო კეთილსაც, წიგნიერსაც და უფრო წიგნიერსაც, მორწმუნესაც და უფრო მორწმუნესაც, – უნდა ვთხოვო, რომ მხოლოდ პირველ წერტილამდე ჩაიკითხოს ჩემი […]