ოთარ ჭილაძე: გინდა თუ არა, მაინც მოვა გულქვა ზამთარი. ვეღარ შეასწრებ მელნის ზღვაში… ქაღალდის ნავით, ანუ – ზღვიანად, ნავიანად – გადასახლდები იქ, სადაც თოვლის მედიდური ერთფეროვნებით გადაშლილია ყველაფერი და კაცის თვალი, ნასროლ ქვასავით იკარგება თეთრ სიჩუმეში… გინდა თუ არა, მაინც მოვა გულქვა ზამთარი. ნოდარ დუმბაძე: ზამთარი ბიჭოს, რა თოვლი მოვიდა, ნეტავ საიდან მოვიდა იმდენ ხანს […]
ბეთანიის გზაზე “ასკილი, მოცხარი, მოცვი… გზადაგზა კუნელიც გვხვდება… აღარ წვიმს… ლამაზი მხრები გაშალეს ლამაზმა მთებმა… მივდივართ, მივდივართ, ცივი, სექტემბრის ქარები ქრიან… სველ გზაზე წაბლის და იფნის და მუხის ფოთლები ყრია… მოვედით სამადლოს ხევთან… ნისლებში დანთქმულა ისიც… მე მინდა… სულ ვიყო შენთან, როგორც ეს მთები და ნისლი! ასკილი, მოცხარი, მოცვი… გზადაგზა კუნელიც გვხვდება… აღარ წვიმს, ლამაზი […]
მე ყაჩაღებმა მომკლეს არაგვზე ჩამომრჩა უკან მე ჩერქეზეთი, ვუახლოვდები ჩვენსკენ დარიალს, დამშრალი თერგი ერთი წვეთია, მაგრამ ზღვასავით გულზე გადიარს. წამექცა თავზე ცა გარღვეული, და ცაზე კიდევ სხვა მყინვარის ცა, და დარიალით გადარეული თვალებს ცრემლების თერგი მირეცხავს. და გადავყურებ ალმას უფსკრულებს, კვალდაკვალ ჩემი დემონი მომდევს, ვხედავ გიგანტის შოლტის მუსკულებს და რკინის ბაწარს, ყელზე რომ მომდებს. ვიცი […]
Tir’d with all these, for restful death I cry, As, to behold desert a beggar born, And needy nothing trimm’d in jollity, And purest faith unhappily forsworn, And guilded honour shamefully misplaced, And maiden virtue rudely strumpeted, And right perfection wrongfully disgraced, And strength by limping sway disabled, And art made tongue-tied by authority, And […]
“ჩემი ქვეყანა-მზიანი, კოხტა… ჩემი ქვეყანა ნახევრად მოკვდა… ჩემი ქვეყანა მუჭში ეტევა… ჩემი ქვეყანა გულის შეტევა… ჩემი ქვეყანა სულგაშლილია… ჩემი ქვეყანა სულ დასჯილია… ჩემი ქვეყანა – ჯართის დარაჯი… მე ვრჩები.შენ კი,თუ გსურს გაა…….”
ჰე, მამულო! გრძნობა შენი მოვლისა მარად ყველა ჩვენთაგანის ვალია. სანამ გმირმა შენთვის სული დალია, სთქვა: „სამშობლო, უპირველეს ყოვლისა!“ არმოშიშარს ქარისა და თოვლისა, ყოველ ჩვენგანს ურყევ მიზნად ექნება მხოლოდ შენთვის თავდადების შეგნება: მამულს გული, უპირველეს ყოვლისა! მზე ჩაჰქრება ყველა სისხლისმწოვლისა, მზე ამოვა ყველა დაჩაგრულისა, წამლად იქნას ყოველ დაჭრილ გულისა: გამარჯვება, უპირველეს ყოვლისა!
ნოდარ დუმბაძე – ბებო ბებომ იმდენი მაშინა მოვა და შეგჭამს ბუაო მე მგონი თვითონ შეშინდა და წნევამ გააბრუაო. ნუ გეშინია ბებიკო მაგას ვასწავლი ჭკუასო და შენი შეშინებისთვის მე თვითონ შევჭამ ბუასო. მაყვალა მრევლიშვილი – ნუღარ დამიბერდები მე რომ მიყვარს მოფერება შენი თეთრი თმებია. ნუღარ დამიბერდები, ჩემო ტკბილო ბებია. მოფუსფუსე ხელები მუდამ მენანებიან. მუშაობით ნუ […]
გალაკტიონ ტაბიძე – გამარჯობა, აფხაზეთო შენი: გამარჯობა, აფხაზეთო, შენი! – ლურჯო მთებო, თეთრო სანატორია! მომენატრა მზე, სინათლის მფენი; მომენატრა ზღვა, რომელიც ვრცელია. მომაგებე შენ იგივე პალმა, სად ოდესმე მშვენიერმა ქალმა გადიწერა ჩუმად ლექსი ჩემი, მომაგებე მშობლიური გემი, მომაგებე მშობლიური მიწა, შენი ძველი მეგობარი მიცან. გალაკტიონ ტაბიძე – აფხაზეთის წვიმა მიყვარს: “აფხაზეთის წვიმა მიყვარს, იცი […]
“შენს ლურჯ მწვერვალებს, თოვლი რომ ფარავს, თერგს და დარიალს, ჩემო ქვეყანავ, დიდება მარად, მრავალჟამიერ! შენს შმაგ ჩანჩქერებს, მთებიდან ბარად რომ იჩქარიან, ჩემო ქვეყანავ, დიდება მარად, მრავალჟამიერ! შენს მამაც გმირებს, – გზა საომარი მხნედ რომ გალიეს, ჩემო ქვეყანავ, დიდება მარად, მრავალჟამიერ! თავისუფლების, შრომის და ბრძოლის ძლიერ არმიებს, ჩემო ქვეყანავ, დიდება მარად, მრავალჟამიერ! რიონს და ჭოროხს, მტკვარსა […]
ჩემო კარგო ქვეყანავ, რაზედ მოგიწყენია!… აწმყო თუ არა გვწყალობს, მომავალი ჩვენია, თუმცა ძველნი დაგშორდნენ, ახალნი ხომ შენია… მათ ახალთ აღგიდგინონ შენ დიდების დღენია, ჩემო თვალის სინათლევ, რაზედ მოგიწყენია? წვრილ-შვილნი წამოგესწრნენ ნაზარდნი, გულმტკიცები, მათის ზრუნვის საგანი შენ ხარ და შენ იქნები, არ გიმტყუნებენ შენა, თუ-კი მათ მიენდები. მათის ღვაწლით შეგექმნეს სახე ბედით მთენია, ჩემო თვალის სინათლევ, […]