ილია ჭავჭავაძის გენიალურობაში მისი თითოეული ლექსის, მოთხრობის, პუბლიცისტიკის, პაწაწინა ჩანაწერისა თუ წერილის წაკითხვისთანავე ვრწმუნდებით.
აი, ამის დასტურიც:
“როგორ უნდა გავსწორდეთ თუ ჩვენი სიმრუდე არ გვეცოდინება? ნეტავი ორიოდე კაცი იყოს საქართველოში, რომ ჩვენი ბოროტება ერთიანად ასწეროს და დაგვანახოს…
აბა, ის იქნება ნამდვილი და საქებარი მამულისმოყვარე, და არა ის, ვინც მეტისმეტად დამჟავებულ სიყვარულისა გამო, ანგელოზივით ასახელებს საქართველოსა.
ბოროტების ღვიარება ნახევარი გასწორებაა.”