გალაკტიონ ტაბიძე რომ გენიოსია, ამას ყველა ერთხმად აღიარებს.
“არტ ინფო” გთავაზობთ პოეზიის მეფის ერთ-ერთ გენიალურ ლექსს:
“ქალაქში მტვერში წაიქცა ბავშვი
ნუკრის თვალებით, თმით – მიმოზებით.
და მწუხარების მალე ნიავში
მოფრინდნენ ლურჯი ანგელოზები.
ნუკრის თვალებით, თმით – მიმოზებით.
და მწუხარების მალე ნიავში
მოფრინდნენ ლურჯი ანგელოზები.
შეშლილი სახით კიოდა ქუჩა,
შორს კი მზე დარჩა და მშობლის კერა!
მზეზე ჰყვაოდა სოფლად ალუჩა
და გაისმოდა დების სიმღერა.”
შორს კი მზე დარჩა და მშობლის კერა!
მზეზე ჰყვაოდა სოფლად ალუჩა
და გაისმოდა დების სიმღერა.”