გენიოს ვაჟა ფშაველას შემოქმედებაში დიდი ადგილი უკავია სიკვდილისა და სიცოცხლის თემას, თუმცა ლექსი “ღმერთო ნუ მოჰკლავ პატარას”, ნამდვილი შედევრია:
“ღმერთო ნუ მოჰკლავ პატარას,
ნუ აუტირებ მშობელსა,
ნუ მიაბარებ შავ მიწას,
ამ სოფლის გაუცნობელსა,
ნუ ვნახავ ბავშვის კუბოსა,
ნუ გამხდი შენსა მგმობელსა!
აცადე გაძღეს სიცოცხლით,
ავის და კარგის ნახვითა,
შაეძლოს მამულის დაცვა,
გამაგრებულის მკლავითა…
თუ არ აცლიდი, სოფელი
რადღა აჩვენე თვალითა.”