ფილოლოგი გია მურღულია ძალიან კარგ ჩანაწერს გვიზიარებს:
“უსახურ წუხილს “შური” ჰქვია, მშვენიერს – “სევდა”.
პირველი გულის კვამლია, მეორე – მისივე მზიანი ნისლი.
პირველი ადამიანს ანგრევს, მეორე სულს უწმენდს და აკეთილშობილებს.
პირველი თვითონ მოდის და მეორესთან თავად უნდა მიხვიდე.
პირველი ყოველი კაცის სასჯელია, მეორე – რჩეულთა ჯილდო.
შური სრულყოფილებიდან გაქცევაა, სევდა – მისი შეგრძნება და აღმოჩენა.
ბედნიერია ის, ვისაც შეუძლია თქვას: “მთელი ცხოვრება სევდა მსდევდა.”
მხოლოდ ასეთ ადამიანს ძალუძს, სრულად დაინახოს და შეიგრძნოს სიყვარული – მისი ყოფნაც და არყოფნაც.”