საუკეთესო ფრაზები ქართული ლიტერატურიდან

ქართულ ლიტერატურაში ბევრი ფრაზაა, რომელიც საუკეთესოდ შეიძლება ჩაითვალოს და ისინი საქართველოში არასდროს დაკარგავს აქტუალურობას.

ფილოლოგი გია მურღულია 12 ასეთ ფრაზას გვთავაზობს:

“12 ლიტერატურული ფრაზა, რომლებიც არაფრით კარგავს აქტუალურობას საქართველოში – გახსენების კვალდაკვალ:

1. “ქართლის ჭირსა ვერვინ მოსთვლის, თუ არ ბრძენი ენა-მჭევრი.” (დავით გურამიშვილის “დავითიანი”)

2. “აწმყო თუ არა გვწყალობს, მომავალი ჩვენია.” (ილია ჭავჭავაძის “ჩემო კარგო ქვეყანავ”)

3. “მღუპავ, მამა?!” (“დავით კლდიაშვილის “სამანიშვილის დედინაცვალი”)

4. “კაცი უნდა ეყოს ხელფასს და არა ხელფასი – კაცს.” (ჭაბუა ამირეჯიბის “დათა თუთაშხია”)

5. “საწყალობელ იქმნა უბადრუკი ვარსქენ.” (იაკობ ხუცესის “შუშანიკის წამება”)

6. “იყიდება საქართველო.” (ნიკო ლორთქიფანიძის “საშობაო მინიატურები”)

7. “მე საერთოდ არ მმარხავთ?” (რეზო ჭეიშვილის “მიწების განაწილება”)

8. “საქმე ვქმენ საჭოჭმანები.” (შოთა რუსთველის “ვეფხისტყაოსანი”)

9. “მე ვიყივლებ, შენ იყეფე და სოფელიც აშენდებაო.” (სულხან-საბა ირბელიანის “სიბრძნე-სიცრუისა”)

10. “სასიკვდილო მე ვარ მხოლოდ, რომ კაცად ვერ გამიზრდიხარ!” (აკაკი წერეთლის “გამზრდელი”)

11. “ჩვენ ვიტყვით: კაცნი ჩვენა ვართ, მარტოდ ჩვენ გვზდიან დედანი…” (ვაჟა-ფშაველას “ალუდა ქეთელაური)

12 “აგრე ვიცის ჯაყომა!” (მიხეილ ჯავახიშვილის “ჯაყოს ხიზნები”)

თვითშემეცნება გრძელდება – ყველა თქვენგანს ვთავაზობ, შეავსოს ეს ჩამონათვალი.
თავს ნუ დავიმცირებთ, მაგრამ სულ გვახსოვდეს, რა გვიშლის ხელს, “დავდგეთ ერად სხვა ერთა შორის”.