თბილისს არაერთმა პოეტმა, მწერალმა, მხატვარმა, კომპოზიტორმა თუ მომღერალმა მიუძღვნა სადიდებელი ლექსი, სიმღერა, ნახატი, პოემა თუ ჩანახატი.
მწერალმა თამაზ ჭეიშვილმა კი თანამედროვე თბილისს მოკლე, მაგრამ მრავლისმთქმელი სტროფები უძღვნა:
“გამარჯობა ჩემო დეედა ქალაქო…
ბეტონის და არმატურის ალაგო!
ცემენტით და გაჯით სუნთქავს თბილისი,
მტვრით იხრჩობა ივნისსა და ივლისში!
აგვისტოში ჰიპოქსია გვაბრუებს…
ოცნებები ჩვენს ყრმობაში გვაბრუნებს:
თან დაგვდევდა სიყვარულის აურა,
ვმეგობრობდით გივი, ვაჟა, ლაურა…”