მსახიობ გია ფერაძის ცხოვრება უდიდესი ტრაგიზმით იყო სავსე, თუმცა მის ხანმოკლე სიცოცხლეში იყო ბედნიერი და მხიარული ისტორიებიც.
“არტ ინფო” მსახიობის ერთ-ერთი ენამოსწრებულ ისტორიას გაგაცნობთ:
ერთხელ გია ფერაძე ბომონდურ სუფრაზე მოხვდა მოსკოვში. იქ ყველა ყველას იცნობდა, ერთმანეთს არისტოკრატიული მანერებით მიმართავდნენ, ქართველ სტუმარს კი ყურადღებას არ აქცევდნენ – გიას თავს აჩვენებდნენ, რომ თითქოსდა, ძალიან განათლებულები იყვნენ და საუბარში მედიდურ ფრაზებსაც გამოურევდნენ ხოლმე…
გიამ შამპანური დაისხა, ფეხზე წამოდგა და აყაყანებულ ბომონდს მიმართა:
– ვხედავ, რომ ძალიან ღირსეული, განათლებული ხალხი ხართ შეკრებილი და შეიძლება, სამიოდე შეკითხვა დაგისვათ?
– რა თქმა უნდა, გვკითხე, – ერთხმად, ფამილარულად მიუგო “ბომონდმა” “პროვინციელს”.
– რა ერქვა კარლ მარქსის მამას? – იკითხა გიამ და ამდენ “განათლებულებში” ერთმაც არ იცოდა პასუხი…
– ჰაინრიხი! – თქვა მსახიობმა და მეორე კითხვა დასვა:
– ვინ დაწერა სიმღერა “პოდმოსკოვნიე ვეჩერა”? – ბომონდი ისევ ჩუმად იყო.
– ვასილ პავლოვიჩ სოლოვიოვ-სედოიმ, – განუცხადა ქართველმა “პროვინციელმა” “ბომონდს” და მესამე კითხვაზე გადავიდა:
– რა უფრო კარგია სასუქად – ჩიტის სკინტლი თუ საქონლის ფუნა?
– ფუნა! ფუნა! – აყაყანდა “ბომონდი” და პასუხის თქმას არ აცდიდა ერთმანეთს.
გია ფერაძემ ხელის აწევით გააჩერა ისინი და უთხრა:
– პოლიტიკა თქვენ არ გესმით, ხელოვნება თქვენ არ გესმით, ფუნასა და ქაქში კი კარგად ხართ გათვიცნობიერებულები. თქვენს განათლებას გაუმარჯოს! – გია ფერაძემ ჭიქა ბოლომდე გამოცალა და სუფრა ამაყად დატოვა.