მწერალმა, დრამატურგმა და პოეტმა თამაზ ჭილაძემ დაუნდობელ სიკვდილს მართლაც რომ გენიალური ჩანაწერი მიუძღვნა:
“ქალი ტირის: ნეტავ, სიკვდილსაც მისცა შვილი, ის შვილი მასაც მოუკვდებოდა, იქნებ მაშინ მაინც მიმხვდარიყო დედის ვაებასო…
სიკვდილსაც არ ვუსურვებდი, ენახა შვილის სიკვდილიო…
სიკვდილი ამიტომაცაა ასეთი უგულო, შვილი რომ არ ჰყავსო…“