გალაკტიონ ტაბიძე და მისი ცხოვრება დღემდე პოეტის შემოქმედების მოყვარულთა განხილვის საგანია.
გენიალური ლექსების ავტორს არაერთხელ აბრალებდნენ ლოთობას და სასმელის უკიდეგანო სიყვარულს.
პოეტი ჯანსუღ ჩარკვიანი გალაკტიონთან დაკავშირებით ასეთ ისტორიას იხსენებდა:
“ვერის ხიდთან (ამჟამად გალაკტიონის ხიდი) “საუცებისო” საარყეები იყო ხოლმე.
არყის დასალევად მივედით სტუდენტი მეგობრები.
უცებ გალაკტიონი მობრძანდა და დახლიდარს ეუბნება: ჩემი ულუფა ჩამომისხიო. დახლიდარმა 150 გრამიანი ჭიქა გაუვსო.
მან ჯერ ორი ყლუპი მოსვა, პირში დააღვარღვარა და წუთშივე უკან გადმოაქცია. მერე წვერებში ხელით შეისხა და მაგრად შეიზილა.
გაოცებულმა ვკითხე: ძია გალაკტიონ, აგრე რათ აკეთებ-მეთქი?
მან გახარებულმა მიპასუხა: ახლა რომ გავალ “ზემელზე”, არყით ვიქნები აქოთებული, ხალხს მთვრალი ვეგონები, მე კი ფხიზელი ვიქნებიო.”