მწერალი თამაზ ჭეიშვილი ბედნმიერების არსს გვიზიარებს და შეახსენებს ყველას, რომ არავინ იცის რა იქნება ხვალ:
“გამარჯობა, ბედნიერო!
თუ ამ სტრიქონებს კითხულობ, ესე იგი ბედნიერი ხარ! იმიტომ, რომ გული გიცემს, სუნთქავ… ცოცხლობ! გამოდის, რომ უფლის რჩეულს, მამამ ზეციერმა, უფალმა, გიძღვნა სიცოცხლე! მიიღე მოწიწებით ეს საკრალური ძღვენი და გააცნობიერე!
იცი რა არის ბედნიერება? როცა უფალს უფრო ხშირად ემადლიერები, ვიდრე სთხოვ! როცა, ლოცვისას, ტკივილის კი არა, მადლიერების ცრემლი გეძალება!
იცხოვრე, ახლა და ამ წუთს, დღეს!… არავინ უწყის, რა იქნება ხვალ!”