ეს ჯანსუღ ჩარკვიანის შემოქმედებიდან ერთ-ერთი უკანასკნელი ლექსია. ასეთი იყო მისი სურვილი – ფორთოხლის ბაღში დამარხვა:
“მივმართავ ყველა ქართველსა,
მუსულმანსა და “რუსულმანს”,
ვინც წყევლით ანთებს სანთელსა,
ვინც კაცს სიკვდილი უსურვა
დღე დადგა ნაღდი ახვრების,
ჭილყვავი-მართვე ჰგონიათ,
სადაც მე დავიმარხები,
იქ ჩემი პანთეონია.
ახლა კაცი ვარ ფართო ხნის,
ვახ მე, ამ ხალხში რა ვნახე,
მე მიყვარს ბაღი ფორთოხლის
ჰო და, ამ ბაღში დამმარხეთ!”